Standaard van lagerruwheid

Gewone lagerringen en rolelementen zijn gemaakt van koolstofrijk chroomlagerstaal of gecarboneerd staal . De belangrijkste materialen die voor de houder worden gebruikt, zijn: stansstaal, nylon, messing, enz. De oppervlakteruwheid wordt bepaald op basis van de lagernauwkeurigheid en lagermaat. Hoe hoger de nauwkeurigheid, hoe kleiner de oppervlakteruwheid, hoe groter de diameter en de groter de oppervlakteruwheid. Wat betreft het verschil tussen precisie en gewoon, dit wordt bepaald door een vaste tabel en verschillende merken hebben verschillende waarden. .

Laten we eens kijken naar de normen voor lagerruwheid : oppervlakteruwheidsgraden en maatnauwkeurigheidsgraden en specificaties. De invloed van de ruwheid van het lageroppervlak op de levensduur van het lager is over het algemeen als volgt: De invloed op de vermoeiingssterkte: het uiterlijk van het lager is klein Pieken en dalen, zoals vele hoeken, spleten en scheuren, zijn de bron van spanningsconcentratie.

Wanneer het lager afwisselend wordt belast, zal de vermoeiingssterkte worden verminderd als gevolg van spanningsconcentratie. Het uiterlijk is ruw en de vermoeidheidsintensiteit neemt af. Daarom moet het lageroppervlak, onder invloed van wisselende spanningen, zijn ruwheid verminderen, vooral lagerstaal, wat een invloed heeft op de corrosieweerstand: lageroppervlak en lucht, waterdamp en andere corrosieve stoffen.

Door chemische en elektrochemische effecten zal corrosie optreden. Het uiterlijk van het lager is ruw en corrosieve stoffen kunnen zich gemakkelijk ophopen, waardoor de corrosieprestaties van de legering worden verminderd. Vooral de elektrochemische werking gaat door. De geleidelijke verdieping en uitzetting van het lagerprofielcorrosie vanaf de bodem kan plotselinge defecten in het lager veroorzaken. Daarom moeten lagers in sterk corrosieve omgevingen een kleine oppervlakteruwheid hebben.

https://www.ydbearing.net/