De vele verschillende lagerringprocessen

Bij het kiezen van lagercomponenten zijn twee van de belangrijkste criteria waarmee rekening moet worden gehouden, de diameter van het onderdeel en de grootte van de lagerkooi. De belangrijkste overwegingen die moeten worden gemaakt bij het selecteren van lagers zijn als volgt: of de lagerring direct stationair is, of dat het lager met dezelfde snelheid roteert als het wiel, en of het lager en wiel parallel zijn of niet. Lagers moeten onder alle bedrijfsomstandigheden aan bepaalde vereisten voor afmetingen en rolradius voldoen.

Lagers met een kleine buitenradius en kleine binnenringen hebben de kleinste rolradius en zorgen daarom voor het minste impulsmoment. Ze kunnen ook de minst effectieve afdichting hebben, vooral bij radiale lagers. Roterende beweging geeft energie aan het bewegende systeem. Een lagerring heeft een beperkt effect op deze energieoverdracht. Kleine buitenste ringen hebben minder impulsmoment dan grote binnenringen en zorgen dus voor meer weerstand.

Een ander belangrijk doel waarvoor lagers worden gebruikt, is het hoofdproces van draaien. Er zijn verschillende soorten slijpschijven en deze worden in verschillende processen gebruikt. De belangrijkste procesmethode voor slijpstenen staat bekend als sinteren. Bij deze hoofdprocesmethode wordt een werkstuk op een slijpschijf met snijkanten gemonteerd.

Wanneer het werkstuk tegen het slijpwiel wordt bewogen, schrobt het het oppervlak met schurende deeltjes. Scrubs hebben meestal de vorm van schuurmiddelen met een lage dichtheid of koolstofrijke chroomoxideschilfers. Dit is de belangrijkste procesmethode voor draaien en een lagerring speelt een belangrijke rol in het proces. Het doel van het bovenstaande basisproces is om het werkstuk een ruwe afwerking te geven. De ruwe snijkant van de slijpschijf tegen de lagerring zorgt voor een goed polijstmiddel van het werkstuk. Bij het walsproces van chroomhoudend staal met een hoog koolstofgehalte worden een aantal passages over het werkstuk gemaakt om het oppervlak een zeer gladde afwerking te geven.

De buitenste ring, die vaak is gemaakt van koolstofrijk chroom, wordt in een boorachtig apparaat geplaatst dat het werkstuk aan de buitenkant binnendringt en een gat creëert. De binnenring, die een andere samenstelling kan hebben dan de buitenring, wordt dan in het eerste gat gestoken. Dit wordt gedaan zodat de binnenring, met een iets dikker materiaal, tijdens het boren dezelfde dikte behoudt. Het doel hiervan is om een ​​eerste ronde contact van de twee ringen te creëren. Dit proces, gecombineerd met de rollende werking van de boor, zorgt voor een zeer efficiënte werkstroom.

Naast de hierboven genoemde bewerking is een ander algemeen gebruikt proces bekend als "rolling shafting". Hierbij wordt een doorlopende band van rollende elementen over een vaste spindel met een tandwielkast geschoven. Onderweg trekt de riem de versnellingsbak omhoog of omlaag, afhankelijk van het ingestelde niveau van rolelementen. De meest gebruikte materialen in dit type lagerproces zijn staal, titanium en chroom.